Mieszkańcy Polski w ostatnich latach, po wstąpieniu naszego państwie do Unii Europejskiej, zaczęli w dużej mierze wybierać pracę zagranicą zamiast w Polsce. Poprzednio także z całkowitą czyli stu procentową pewnością emigrowano zarobkowo, ale nie aż na tak dużą skalę w jaki sposób dzieje się to aktualnie.

Najpopularniejsze, wybierane przez Polaków kierunki wyjazdów w latach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku to przede wszystkim Niemcy, przede wszystkim na bliskość tego państwa. Do Niemiec wyjeżdżali głównie mężczyźni, którzy znajdowali zatrudnienie w przemyśle budowlanym (na budowach, przy remontach i tym podobnych zajęciach). Inne państwa, które wybierali Rodacy jako miejsca docelowe emigracji zarobkowej to między innymi Francja, Niderlandy czy Włochy (dziś to Norwegia: polska firma w Norwegii). Do dwóch pierwszych z wymienionych państw wyjeżdżano głównie do pracy w biznesie rolne – byli tam potrzebni pracownicy do zbioru owoców i warzyw. Do Włoch z kolei wyjeżdżały przede wszystkim kobiety jako opiekunki do dzieci i osób starszych.

W tym momencie, po otwarciu rynków pracy w Unii Europejskiej, Polacy w ogromnej liczbie przypadków wyjeżdżają do Wielkiej Brytanii i Irlandii. Natomiast najpopularniejszym krajem emigracji zarobkowej, który nie trzeba do Unii Europejskiej, jest Norwegia (zobacz firma norweska). Polacy pracują tam głownie w budownictwie i w przemyśle rybnym, ale polska firma w Norwegii i w ogóle polska działalność gospodarcza w Norwegii również nie należy do rzadkości. Priorytetowo zwracając uwagę na, ze są tam bardziej przejrzyste niż w naszym państwie zasady podatkowe. Po wpisaniu w wyszukiwarkę internetową hasła „Norwegia podatki” znajdziemy szczegółowe informacje na ten zagadnienie.

Zobacz tutaj: Księgowość Norwegia.